باتوجه به ترکیب قندی عسل و محدودیت مصرف قند در بیماران دیابتی و حتی در دهه های قبل که هنوز دانش محققین در ارتباط با بیماری دیابت و عسل ها کامل نبود، این طور عنوان می شد که عسل طبیعی برای بیماران دیابتی به طور کلی منع مصرف دارد،
اما در سال های اخیر با تحقیقات جدید مشخص شده است که عسل به دلیل دارا بودن طیف وسیعی از قندهای تک قندی ( فروکتوز و گلوکز)، دوقندی( ساکارز، مالتوز، ترهالوزو توبانوز) و سه قندی ( ملیزیتوز، مالوتوریوز) یک محلول اشباع از قندهاست که در حدود 80 – 85 درصد وزنش را همین قندها تشکیل می دهند.
نکته ی مهم این است که اغلب این قندها دارای شاخص گلیسمی پایینی هستند. قند فروکتوز به عنوان قند غالب عسل که در حدود 40 درصد وزن عسل را شامل می شود. شاخص گلیسمی 19 دارد و بدون نیاز به هورمون انسولین وارد بافت ها و سلول ها شده، تأثیر کمی در افزایش قندخون ( گلوکوز) دارد. علاوه بر این حضور طیف وسیعی از انزیم ها، ترکیبات آنتی اکسیدانی، باکتری های پروبیوتیک، ویتامین ها و عناصر معدنی باعث شده است که مصرف متعادل عسل در بلند مدت تأثیرات مثبتی بر روی بیماران دیابتی داشته باشد.
به طور کلی بیماران دیابتی که قند خون کنترل شده ای دارند می توانند با نظر پزشک متخصص روزانه حداکثر 2 قاشق غذاخوری عسل در دو دعده صبح و شب مصرف نمایند.
